بررسی تأثیر گروه درمانی شناختی رفتاری بر علائم بی خوابی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر گروه درمانی شناختی – رفتاری بر بهبود علائم بی خوابی دانشجویان انجام گرفت. طرح این پژوهش از نوع شبه آزمایشی است. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه دانشجویان دانشگاه خوارزمی است. نمونه پژوهش شامل 24 دانشجو است که برای انتخاب آن ها ابتدا 500 پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ بین دانشجویانی که به روش خوشه ای انتخاب شده بودند توزیع شد و از این بین، 100 نفر که دارای بالاترین نمره در این پرسشنامه بودند، انتخاب شده و بر اساس ملاک های ورود و خروج ، 24 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) جایگزین شدند.اعضای گروه آزمایش در 8 جلسه گروه درمانی شناختی رفتاری بی خوابی شرکت کرد، در حالی که گروه کنترل تحت هیچ مداخله ای قرار نگرفت. ابزارهای این پژوهش «پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ (psqi)» و« پرسشنامه شدت بی خوابی (isi)» است که دانشجویان هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون آن ها را تکمیل کردند. نتایج تحلیل کواریانس یک راهه نشان داد که اجرای گروه درمانی شناختی- رفتاری منجر به بهبود علائم بی خوابی، کاهش تأخیر خواب، افزایش کارآمدی خواب و کاهش شدت بی خوابی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است (05/0p>). نتایج این مطالعه حاکی از اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر علائم بی خوابی دانشجویان بود.